Το συναισθηματικό σώμα είναι για διάφορους λόγους αυτή την εποχή το σημαντικότερο σώμα της προσωπικότητας.Είναι μία πλήρης μονάδα, αντίθετα από το φυσικό και το νοητικό σώμα.Ειναι το κέντρο πόλωσης για την πλειονότητα της ανθρώπινης οικογένειας.Είναι το πιο δύσκολο σώμα για να ελεγχθεί και πρακτικά είναι το τελευταίο σώμα που υποτάσσεται πλήρως. Ο λόγος γι αυτό είναι οτι ο κραδασμός της επιθυμίας έχει κυριαρχήσει όχι μόνο στο ανθρώπινο αλλά και στο ζωικό και στο φυτικό βασίλειο σε μικρότερο βαθμό ,έτσι ώστε ο εσώτερος άνθρωπος πρέπει να εργαστεί εναντίον τάσεων που έχουν εδραιωθεί στα τρία βασίλεια.Προτού το πνεύμα μπορέσει να λειτουργήσει μέσα από μορφές του πέμπτου ή πνευματικού βασιλείου αυτός ο κραδασμός της επιθυμίας πρέπει να εξαλειφθεί και οι εγωιστικές τάσεις πρέπει να μετουσιωθούν σε πνευματική έφεση.Το συναισθηματικό σώμα πρακτικά αποτελεί μια μονάδα με το φυσικό σώμα αφού ο μέσος άνθρωπος λειτουργεί υποκινούμενος ολοκληρωτικά από το συναισθηματικό ,καθόσο ο κατώτερος φορέας του υπακούει αυτόματα στα κελεύσματα του ανώτερου.Είναι επίσης το σώμα που συνδέεται αμεσότατα με τα ενορατικά επίπεδα και ένα μονοπάτι επίτευξης βρίσκεται στην κατεύθυνση αυτή.Στον διαλογισμό το συναισθηματικό σώμα πρέπει να ελέγχεται από το νοητικό πεδίο και όταν η πόλωση μεταφερθεί στο νοητικό σώμα μέσω μορφών διαλογισμού και εντατικοποίησης του σκοπού και της θέλησης τότε το συναισθηματικό καθίσταται ήρεμο και δεκτικό.Η αρνητική αυτή στάση αν συνεχιστεί επί πολύ ανοίγει την θύρα σε πολύ σοβαρούς κινδύνους στους οποίους θα επεκταθώ αργότερα όταν ασχοληθώ με το ζήτημα των καταλήψεων ,θείων μερικές φορές αλλά συχνότερα το αντίθετο.Η αρνητική κατάσταση δεν είναι επιθυμητή για κανένα από τα σώματα και σ’αυτή την αρνητικότητα φτάνουν συχνά οι αρχάριοι στον διαλογισμό και έτσι εκτίθενται σε κινδύνους. Ο στόχος πρέπει να είναι να καταστεί το συναισθηματικό ωοειδές θετικό(οχι δεκτικό) σε καθετί που είναι κατώτερο και στο περιβάλλον του και δεκτικό μόνο στο Πνεύμα μέσω του αιτιώδους σώματος.Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ανάπτυξη της ικανότητας του συνειδητού ελέγχου ,του ελέγχου εκείνου που ακόμα και σε στιγμές Υψίστου κραδασμού και επαφής, είναι άγρυπνος στην περιφρούρηση των κατώτερων φορέων.”Γρηγορείτε και προσεύχεσθε”είπε ο Μεγάλος Κύριος την τελευταία φορά που ήταν στη γή και μιλούσε με αποκρυφιστικούς όρους στους οποίους δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή ή ερμηνεία.
